POLYBIUS

I.

POLYBIUS

Augusti libertus, cuius testamentum, una cum Hilarione scripsit. Sueton. Aug. c. 101.

II.

POLYBIUS

Medicus, gener, discipulus et successor Hippocratis. Scripta eius hodieque habentur. Iustus in Chron. Vander Linden de Script. Med.

III.

POLYBIUS

Rex Corinthiorum, qui, cum liberis careret, Oedipum Laii patris iussu in silva expositum, et a pastore inventum pro suo educavit. Lege Polybus.

IV.

POLYBIUS

e Megalopoli civitate Arcadiae, fil. Lycortae, qui caput fuit Reip. achaeorum, praeceptor Seipionis Africani: evi, Laelioque Romae innotuit, post Patrem, a Rep. patria Legatus ad Ptolemaeum Epiphanem, indeque ad Consul. Romanum, in Thessalia res gerentem: occasione hinc in Urbem proficiscendi captatâ. Hic scripsit Romanam historiam libris quadraginta. Incipit a fuga Cleomenis Spartiatae, et persei Philippi Macedonum regis, posthac Romam attingit, ab initiô primi belli Puvici, usque au finem Macedonici, per ann. 53. Horum duo primi, praeliminares tantum, Romam a Gallis captam suceincte narrant. Sed pars pleraque aut tota periit, aut mutilata ad nos pervenit cum traude generis humani: Neque aliud nobis restat, quam 5. priores libri, cum epitome 12. seq. forte a M. Bruto facta, qui Polybii lectionem ipsi Ciceroni antetulit. Nicolaus V. primus Polybium edidit, qui dein auctior prodidit, editione imprimis Casauboni, qui illum egregiis notis insuper illustravit. Recta et salutaria ubique eius monita: et quem ego (Lipsii verba sunt) hoc magis Principibus commendatum velim, quod anxiâ in eum inquisitione non opus, sed sensus suos aperit et revelat ipse. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 19. Item vates Corinthius, qui filio Troiam proficiscenti, et multis aliis mortem praedixit. Cicero.